فایز دشتی

بلند بالا شدم دیوانه ی تو

نسق کردی نیایم خانه ی تو

نسق کردی برم صحرا بگردم

خودم صحرا، دلم در خانه ی تو

***

نه از من سر زند دلبر خطائی

نه از تو بود جانا بی وفایی

بت فایز مقدر این چنین شد

چه باید کرد تقدیر الهی؟

***

به هندوی لبت عالم گره گیر

به زیر چتر زلفت جاهل پیر

پس پرده درآید یار فایز

چو خورشید فلک سر افکند زیر

ندانم کی فریب دلبرم داد

که دلبر بی وفایی کرد بنیاد

ندانم راز خود را با که گویم

ز دست یار فایز داد و فریاد

***

گلم دیدم به سیر باغ می رفت

نشسته روی زین دلشاد میرفت

برای بردن بیچاره فایز

صد و پنجاه زن همراه می رفت

***

سر کوچه هوادار تو أم من

در این کوچه گرفتار تو أم من

اگر روزی هزار بارت بینم

هنوز مشتاق دیدار تو أم من